Poradnictwo psychologiczne, a psychoterapia – różnice
Pod pojęciem terapii kryć się może wiele różnych definicji. Od jakiegoś czasu uczestnictwo w terapii staje się czymś, o czym mówi coraz więcej osób, co jest tendencją zdecydowanie pozytywną. Mówiąc o terapii najczęściej ma się na myśli uczestniczenie w psychoterapii, czyli procesie prowadzonym przez psychoterapeutę. Niektórzy mówiąc o terapii mogą także mówić o spotkaniach z psychologiem, a więc uczestnictwie w poradnictwie psychologicznym. Istnieje różnica pomiędzy tymi dwoma procesami – pierwszy z nich jest zazwyczaj dłuższy, głębszy, drugi zaś krótszy i skoncentrowany na bieżącym problemie. W sytuacji rozstania niektórzy decydują się na wizytę u któregoś z wyżej wymienionych specjalistów zdrowia psychicznego. Niezależnie czy chodzi o poradnictwo psychologiczne czy psychoterapię wokół tych tematów urosło sporo krzywdzących mitów i stereotypów. Przede wszystkim, wiele osób zadaje sobie pytanie – czy psychoterapia całkowicie zmienia człowieka?
W czym może pomóc nam psychoterapia?
Wiele osób obawia się skorzystać z wizyty u specjalisty zdrowia psychicznego, nosi bowiem w sobie przekonanie, że proces psychoterapeutyczny zmieni całkowicie jego charakter, a z kilku sesji wyjdzie ze zmienionym charakterem. Te przekonania są fałszywe i wprowadzić mogą niemałe zamieszanie. Nie jest tak, że uczestnictwo w terapii czy poradnictwie psychologicznym, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, zmienia człowieka. To ciężka i żmudna praca nad sobą, która oczywiście może skutkować pewnymi zmianami – zmianą destrukcyjnych zachowań, utartych schematów czy rozpracowaniem wieloletnich szkodliwych mechanizmów, nie zmienia jednak człowieka w całości. Faktem jest, iż badania nad neuroplastycznością mózgu ukazały, że cechy osobowości w pewnym sensie są plastyczne i możliwe do zmiany – nasz mózg wydaje się bardziej skory do zmian, niż wydawało się to wcześniej. Przede wszystkim jednak psychoterapia ma na celu wyposażenie człowieka w narzędzia do skutecznego radzenia sobie z trudnościami, pozwolić mu na zgłębienie wiedzy o sobie. Jest swego rodzaju furtką do poznania się z samym sobą, a także odbudowania tego, co rozstanie mogło w nas zburzyć. Zmiana jest możliwa na tyle, na ile dana jednostka jest na nią gotowa. Psychoterapeuta jedynie, a może aż towarzyszy w tym procesie – nie jest on szamanem, który zmienia człowieka w sposób pozarzeczywisty – psychoterapia nie jest metodą eksperymentalną. Obecnie rozumiana jest ona jako dziedzina wiedzy o funkcjonowaniu człowieka oparta na rzetelnych badaniach naukowych. Psychoterapia prowadzona w sposób etyczny to sposób na poradzenie sobie z bieżącymi, ale i zalegającymi w człowieku od lat trudnościami, nie zaś sposobem na „szybką zmianę charakteru”. To (na szczęście!) nie jest (jeszcze?) możliwe.
