Czym jest poradnictwo psychologiczne?
Osoby pozostające w kryzysie mogą skorzystać z poradnictwa psychologicznego. Psychologiem czy psycholożką nazywać siebie może osoba, która ukończyła jednolite studia magisterskie na kierunku psychologia. Może ona posiadać dodatkowe kursy i szkolenia, a nawet studia podyplomowe, np. w zakresie interwencji kryzysowej czy seksuologii klinicznej. Nie upoważnia to jej jednak to nazywania siebie seksuologiem/żką czy psychoterapeutą/ką. Poradnictwo psychologiczne skierowane jest do osób doświadczających kryzysów życiowych i nie zakłada długich kontaktów psychologicznych.
Czym jest psychoterapia?
Psychoterapia może być zdefiniowana jako forma pomocy skierowana do osób, które odczuwają trudności w relacji z samym sobą bądź innymi ludźmi. Pomocy tej udzielają wykwalifikowani specjaliści i specjalistki. Psychoterapeutą czy psychoterapeutką nazywać się może osoba, która uzyskała dyplom magistra i ukończyła specjalistyczną szkołę psychoterapii, która trwa najczęściej 4-5 lat. Warto podkreślić, że nie chodzi tutaj o rozmaite kursy, które z pewnością pomagają poszerzyć fachową wiedzę, ale nie gwarantują tytułu psychoterapeuty. Psychoterapeuta nie musi być psychologiem, a całościowe szkolenie obejmuje edukację odbywającą się w jednym z nurtów (np. systemowym czy poznawczo-behawioralnym) lub integrując kilka podejść. Psychoterapeuta to jedyna osoba uprawniona do prowadzenia psychoterapii – formy wsparcia polegającej na regularnych spotkaniach, przez dłuższy okres (od kilku miesięcy do kilku lat).
Jakie są rodzaje psychoterapii?
W tym artykule nie zostaną rozpisane nurty psychoterapeutyczne, ale jeśli ktoś jest zainteresowany tą wiedzą, może skorzystać z różnych źródeł, by ją poszerzyć przez rozpoczęciem psychoterapii, z pewnością może być to pomocne. Wypunktowane tu zostaną jednak formy psychoterapii, z jakich skorzystać mogą osoby doświadczające kryzysu w relacji, rozstania, a także dzieci, które obserwują (i uczestniczą) w rozpadzie związku swoich opiekunów. Zostaną też krótko opisane.
Psychoterapia indywidualna.
Psychoterapia indywidualna opiera się na bezpośrednim kontakcie terapeuty z pacjentem. W psychoterapii indywidualnej terapeuta skupiony jest wyłącznie na Pacjencie/Kliencie w swoim gabinecie i jego trudnościach. W atmosferze bezpieczeństwa i zaufania omawiają je, Pacjent/Klient z pomocą terapeuty poszukuje rozwiązań swoich problemów.
Psychoterapia grupowa.
Psychoterapia grupowa to cykl spotkań terapeuty z grupą osób, które łączy podobny problem. Bardzo istotne są relacje między osobami w grupie, proces grupowy. Czynnikiem leczącym są właśnie owe relacje oraz wynikające z nich informacje zwrotne udzielanie sobie przez członków grupy. Terapeuta dzieli w tej formie psychoterapii swoją uwagę pomiędzy członków grupy. W psychoterapii grupowej każdy członek grupy może zarówno doświadczać wsparcia od innych, jak i go udzielać.
Psychoterapia par.
To forma psychoterapii, w której w gabinecie psychoterapeutycznym spotyka się psychoterapeuta/ka oraz para, która doświadcza trudności, w zakresie których chce uzyskać pomoc (np. w zakresie komunikacji). Istotna jest zgoda obydwojga członków związku. Celem może być także poprawa jakości relacji między osobami pozostającymi w relacji.
Psychoterapia rodzinna.
W tej formie psychoterapii uczestniczą rodziny, w obrębie których występuje jakaś trudność, w zakresie której potrzebują uzyskać pomocy (trudności wychowawcze, kryzys w rodzinie, śmierć kogoś bliskiego, etc). Celem takich spotkać jest pogłębienie zrozumienia trudności, poszukiwanie sposobów radzenia sobie z nimi przez każdego członka rodziny.
Psychoterapia dziecka.
Wyróżnić można także formę psychoterapii dotycząca osób młodych. Istnieją specjaliści i specjalistki wykwalifikowani w pracy z człowiekiem młodym, wciąż rozwijającym się, są to osoby, które znają specyfikę rozwoju młodej osoby. Istotne wydaje się w tej formie dostosowanie metody pracy do etapu rozwojowego dziecka, stała współpraca z rodzicami lub opiekunem, włączanie w sesje zabaw terapeutycznych także w formie tańca, śpiewu, rysunku. Zapewnione musi być, jak zwykle, poczucie bezpieczeństwa. Bezpośrednio kontakt z opiekunami jest ważny, nie powinien on jednak absolutnie polegać na ujawnianiu treści, którymi dziecko dzieli się w trakcie sesji. Psychoterapia ta ma być pomocna dla młodego człowieka.
Posiadając powyższą wiedzę każda osoba może zdecydować, jakiej formy psychoterapii może być potrzebna. Warto z niej skorzystać, ponieważ lepsze poznanie siebie pomaga w relacjach z innymi i znacznie polepsza jakość życia.
